تحلیل کارایی مناطق اجرایی شهرداری در اجرای پروژه های عمرانی

شهرداری ها به عنوان متولی اصلی عمران و آبادانی شهرها از نقش غیر قابل انکاری در پیشرفت و توسعه ی شهرها برخوردار هستند. این امر، همچنین زمانی که شهرها با مشکلات متعددی مواجه باشند، بیش از پیش اهمیت پیدا می کند. در این راستا، عملکرد کارای این سازمان در عمران و آبادانی شهرها مورد توجه قرار می گیرد. این مطالعه بر حسب هدف کاربردی و بر حسب روش از نوع توصیفی و علی است. در این مطالعه شهرداری اصفهان به عنوان نمونه، مورد بررسی قرار گرفت و جهت نیل به هدف، از مدل های تحلیل پوششی متمرکز داده ها و تحلیل پوششی پنجره ای داده ها استفاده شد. با توجه به اینکه 7 سوال پژوهش حاضر در ارتباط با مناطق مدیریتی شهرداری اصفهان بود از مدل تحلیل پوششی پنجره ای داده ها استفاده شد و از مدل تحلیل پوششی متمرکز داده ها، جهت بررسی نقش واحد مرکزی شهرداری اصفهان به لحاظ تخصیص درآمد در راستای ارتقاء سطح عمران و آبادانی در سطح شهر استفاده شد. در این راستا، آمارهای مورد نیاز از آمارنامه های منتشره توسط شهرداری شهر اصفهان و اسناد موجود در شهرداری اصفهان، طی دوره 91-1383 جمع آوری شده است. نتایج به دست آمده حاکی از این است که: 1) طی دوره مورد بررسی مناطق مدیریتی 3، 7 و 10 دارای روند رو به رشدی از درجه های کارایی بودند؛ 2) طی دوره مورد بررسی هیچ کدام از مناطق مدیریتی در مقیاس بهینه عمل نکرده اند؛ 3) منطقه مدیریتی 1، به لحاظ کارایی کلی، در رتبه اول و منطقه مدیریتی 13 در رتبه چهارده قرار دارد؛ 4) تقسیم منطقه 5 در سال 1386، به لحاظ آماری، تأثیری بر درجه کارایی خالص نگذاشته است. ولی، تقسیم مناطق 8 و 7 به ترتیب در سال-های 1386 و 1387، به لحاظ آماری درجه کارایی خالص این دو منطقه را ارتقاء بخشیده است؛ 5) با تخصیص درآمد توسط شهرداری مرکزی اصفهان، بر اساس کارایی، پیش بینی می شود 09/0 درصد افزایش در میزان ستاده های عمرانی در سطح شهر بوجود بیاید.